“KÜLTÜREL YAKLAŞIM VE FARKLILIKLAR”

James Haris adlı Afrikalı-Amerikalı Profesör Kızılderili çocuklara eğitim konusunda seminer verir.Seminerde 60 kızılderili çocuk vardır.Seminer çok canlı ve eğlenceli geçer.Ama seminerin sonunda Dr.Harris üzgün bir şekilde;
-“Tam bir başarısızlık!” der.
Semineri gözlemleyen bir Çinli psikolog;
-“Hayır aksine çok büyük başarıydı.Çocukların sizi ne kadar sevdiğini görmediniz mi” der. Profesör üzgün bir şekilde;-“Ama yüzlerinde hiç ifade yoktu” der. Çinli psikolog açıklar;
-“Kızılderili çocuklar toplum içinde duygularını gizlemek üzere eğitilmişlerdir.Kızılderililer duyguların gizlenmesini her zaman olgunluk ve bilgelik olarak görmüşlerdir.”
Profesör devam eder;-“Bir tek soru bile sormadılar” der. Çinli gözlemci ise şöyle der;
-“Kızılderililer topluluk içerisinde soru sormamak gerektiğine inanır.”
Bu aslında bizim atasözümüzü çağrıştırmaktadır;”Söz gümüşse sükut altındır.”
Japonları irdelediğinizde benzer ve aynı zamanda farklılıkları görürsünüz.
Japonlar ise selamlaşmak için el sıkışmak yerine “ojigi” yi (Eğilerek yapılan Japon selamı )tercih ederler. Japonlar karşısındaki kişiye kızsa bile çok nadir olarak kızgınlıklarını gösterir.Bir kişinin kendini kaybedip sinirlenmesini çocukca olarak kabul ederler. Japonlar iletişim kurmak için konuşmayı değil,duyguları ve telepatiyi tercih ederler.Asla direkt olarak hayır demezler.Bunun yerine “bu konuyu bir düşüneyim” gibi cevaplar verirler.
Kültürler arası farklılıklar tüm dünyada çok farklıdır.Ama önemli olan bu farklılıkları ortak bir noktada buluşturabilmek ve verimli kılmak.
Bizim kültürümüzdeki misafirperverlik,hoş görü,büyüğe saygı hala yerini korumaya devam ediyor.
Dün Göcek koyunda idim.İleride demirleyen lüks bir tekneden bir adam elinde bir poşet ile bulunduğumuz yere yanaştı.Elindeki poşette yiyecek ve içecekler vardı.Sonra biraz sohbet ettik.Biz de yanımızda bulunanlardan ikram ettik.O kişinin Ordulu olduğunu öğrendim.
Başka ülkelerde tanımadığın bir insana gönlünden kopan bir şeyi veren insanlar çok azdır ya da yoktur.
İncelendiğimiz iki kültürde de insanlar duygularını gizlemek üzere eğitilmişler.Oysa bizim kültürümüzde sevinçlerimizi de,üzüntülerimizi de birlikte yaşamak,tüm bunları paylaşmak vardır.Birliktelik ve el ele verebilmek vardır.